در مدح حضرت ولی عصر عجل الله فرجه

در مدح حضرت ولی عصر عجل الله فرجه

دلبرا دست امید من و دامان شما

سرِ ما و قدم سرو خرامان شما

خاک راه تو مژگان من ار بگذارد

ناوک غمزده  یا خنجر مژگان شما

شمع آه من و رخساره چون لاله تو

چشم گریان من و غنچه خندان شما

لب لعل نمکین تو مکیدن حظیست

که نه طالع شوَدَم یار نه احساس شما

رویم از نرگس بیمار تو چون لیمو زرد

به نگردد مگر از سیب زنخدان شما

نه در این دائره سرگشته مهم چون پرگار

چرخ سرگشته چو گویی ست بچوکان شما

درد عشق تو نگارا نپذیرد درمان

تا شوم از سر اخلاص بقربان شما

خضر را چشمه حیوان رود از یاد اگر

ز سرش رشحه‌اى از چشمه حیوان شما

عرش بلقیس نه شایسته فرش ره تست

آصف اندر صف اطفال دبستان شما

نبود ملک سلیمان همه با آن عظمت

مورى اندر نظر همت سلمان شما

جلوه دیدِ کلیم الله از آن دید جمال

نغمه‌اى بود انا الله ز بیابان شما

طائر سدره نشین را نرسد مرغ خیال

بحریم حرم شامخ الارکان شما

قاب قوسین که آخر قدم معرفت است

اولین مرحله رفرف جولان شما

فیض روح القدس از مجلس انس تو و بس

نفحه صور صفیریست ز دربان شما

گر چه خود قاسم الا رزاق بُود میکاییل

نیست در رتبه مگر ریزه خور خوان شما

لوح نفس از قلم عقل نمی‌گردد نقش

تا نباشد نفَس منشى دیوان شما

هر چه در دفتر مُلکست و کتاب ملکوت

قلم صُنع رقم کرده بعنوان شما

شده تا شام ابد دامن آفاق چو روز

زده تا صبح ازل سر ز گریبان شما

چیست تورات ز فرقان شما؟ رمزى و بس

یک اشارت بود انجیل ز قرآن شما

هست هر سوره بتحقیق ز قرآن حکیم

آیه محکمه‌اى در صفت شأن شما

آستان تو بود مرکز سلطان هما

قاف عنقاء قدم شرفه ایوان شما

مهر با شاهد بزم تو برابر نشود

مه فروزان بود از شمع شبستان شما

خسروا گر به مدیح تو سخن شیرین است

لیکن افسوس نه زیبنده و شایان شما

ای‌که در مکمن غیبى و حجاب ازلى

آه از حسرت روى مه تابان شما

بکن اى شاهد ما جلوه‌اى از بزم وصال

چند چو ن شمع بسوزیم ز هجران شما

مسند مصرِ حقیقت ز تو تا چند تهى

ای دو صد یوسف صدیق به قربان شما

رخش همت بکن ای شاه جوانبخت تو زین

تا شود زال فلک چاکر میدان شما

زَهره‌ی شیرِ فلک آب شود گر شنود

شیهه زهره جبین توسن غُران شما

مفتقر را نه عجب گر بنمائى تحسین

منم امروز در این مرحله حسان شما

(از دیوان شعر آیت الله محمد حسین غروى اصفهانى (کمپانى